همزمان با ویدیو عذرخواهی محسن نامجو، فایل صوتی دیگری از او درشبکه های مجازی پخش شده که موجب اعتراض و خشم بسیاری از زنان گردیده است. اظهارات محسن نامجو دراین فایل صوتی سرشار از زن ستیزی، فمینیست ستیزی، لزبوفوبیا (هراس از زنان همجنسگرا)؛ همراه با بیمار روانی تلقی کردن آنهایی که تلاش کرده اند نامجو را پاسخگو کنند، تحقیر زنان قربانی و زنان خواننده و خودشیفنگی و خود برتر بینی نسبت به دیگران. این سخنان نشان می دهند که فرهنگ مردسالارانه، ناموس پرستی و آبروی خانوادگی همچنان بر ذهن نامجو حکم فرما است. افزون بر این، گفته های او دلالت بر این دارد که پس از چندین سال زیستن در جامعه دموکراتیک و برابری خواه، او هنوز به مفاهیم انسانی اخلاقی چون برابری جنسیتی باور ندارد و هرگز تا کنون باورهای متحجرانه خود را بازبینی نکرده و زیر سوال نبرده است.
نکات قابل توجه فراوانی دراین چند دقیقه فایل صوتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از آنها گذشت. او می‌گوید که برای زن ایرانی «نه یعنی نه» مصداق ندارد و«نه» معنی دیگری دارد. او فلسفه «ناز و نیاز» در ادبیات ایرانی را مطرح می‌کند و قدرت جنسی نرینه اش را به رخ می‌کشد. خود ستایی را بجایی می‌رساند که مدعی می‌شود یک ساعت نفس او مطابق با شش ماه زندگی دیگران است. نامجو به جنبش «من هم» می تازد و فمینیستهای فعال در این حوزه را مورد اهانت قرار می دهد و تحقیر را تا آنجا پیش می‌برد که قربانیان را «آدم حسابی» نمی‌داند. آیا نامجو هنرمند و مشهور هنوز معنی و مفهوم یک هویت مستقل مثل «هم جنسگرایی» را نمی داند و فقط با پیش داوری‌های متاثر از فرهنگ دینی-سنتی بازدید نشده خود، این هویت را صرفا تلاشی برای «افزایش جذابیت» می بیند؟ این است سطح دانش و درک و فهم اجتماعی یک هنرمند مردمی؟!
شکی نیست عذرخواهی رسمی از قربانیان بسیارهم خوب است اگر با هدف خود اصلاحی باشد. اما باید متذکر شد که نامه عذرخواهی را از رو نمی خوانند بلکه با صداقت، چشم در چشم قربانیان می‌دوزند و عذرخواهی می‌کنند. نمیتوان و نباید نسبت به چنین ذهنیت و گفتمانی سکوت اختیار کرد. بخشی از تلاش فمینیست ها و برابری خواهان، واکنش نشان دادن نسبت به چنین سخنان و رفتارها و البته پاسخگو کردن عاملان آن است. هدف غایی فعالان حقوق زنان و برابری خواهان جنسیتی، بهبود بخشیدن مداوم شرایط زندگی زنان در جامعه است. این مسئولیت خطیری است برای دعوت کل جامعه، از جمله زنان و مردان، پدران و مادران به بازبینی، تامل و تعقل در باورها، اعتقادات و ارزش هایی که در دنیای امروز، انسانی و اخلاقی محسوب نمی شوند و باعث عقب ماندنی و به دور ماندن جامعه ایران از مدنیت و برابری اجتماعی خواهد بود.
هئیت مدیره زنان ایران برای برابری پایدار (W.I.S.E) ٢٠ آوریل ۲۰۲۱